D-Link Covr to jeden z najnowocześniejszych systemów bezprzewodowych dostarczanych przez D-Link, który oferuje szybkie i wygodne połączenie Wi-Fi ze smartfonem, laptopem, konsolą do gier, tabletem lub innym urządzeniem. Covr umożliwia dostęp do sieci z dowolnego miejsca w domu lub biurze, oferując szybkie połączenie Wi-Fi dzięki technologii MU-MIMO i Gigabitowej sieci LAN. Covr ma również funkcje zabezpieczeń, takie jak filtrowanie adresu MAC, zarządzanie dostępem do sieci, ochrona przed atakami typu DoS i ochrona sieci przed wirusami. Podręcznik informacji o systemie D-Link Covr jest wszechstronnym źródłem informacji, które pomogą Ci lepiej zrozumieć jego funkcje i korzystać z niego w pełni.
Ostatnia aktualizacja: Podręcznik informacji o systemie D Link Covr
Zobacz poniższy poradnik dla D-Link COVR-2200. Wszystkie poradniki na stronie ManualsCat. com mogą być przeczytane całkowicie bezpłatnie. Korzystając z przycisku 'Wybierz język', możesz wybrać język, w którym chciałbyś zobaczyć poradnik.
MANUALSCAT | PL
Pytania i odpowiedzi
Masz pytanie dotyczące D-Link COVR-2200, ale nie możesz znaleźć odpowiedzi w instrukcji użytkownika? Być może użytkownicy ManualsCat. com mogą pomóc ci w znalezieniu odpowiedzi. Wypełniając poniższy formularz twoje pytanie pojawi się w instrukcji D-Link COVR-2200. Upewnij się, że opisujesz trudności z D-Link COVR-2200 tak precyzyjnie, jak tylko możesz. Im bardziej precyzyjne jest twoje pytanie, tym większa szansa na szybsze otrzymanie odpowiedzi od innego użytkownika. Gdy ktoś zareaguje na twoje pytanie zostanie wysłany do ciebie automatyczny e-mail z powiadomieniem.
Zadaj pytanie o D-Link COVR-2200
Strona: 1
117D-Link COVR-2202 || COVR-2200 User ManualAppendix C - Safety StatementsPOLSKI PLTen symbol umieszczony na produkcie lub opakowaniu oznacza, że zgodnie z miejscowym prawem i lokalnymi przepisamininiejszego produktu nie wolno wyrzucać jak odpady czy śmieci z gospodarstwa domowego, lecz należy go poddać procesowirecyklingu. Po zakończeniu użytkowania produktu, niektóre odpowiednie do tego celu podmioty przyjmą takie produktynieodpłatnie, dlatego prosimy dostarczyć go do punktu zbiórki wskazanego przez lokalne władze. Poprzez proces recyklingu idzięki takiemu postępowaniu z produktem oraz jego opakowaniem, pomogą Państwo chronić środowisko naturalne i dbać oludzkie zdrowie.D-Link i środowiskoD-Linkpodchodzimywsposóbświadomydoochronyotoczeniaorazjesteśmyzaangażowaniwzmniejszaniewpływunaszychdziałańiproduktówna środowisko naturalne. W celu zminimalizowania takiego wpływu firma D-Link konstruuje i wytwarza swoje produkty w taki sposób, aby byłyone jak najbardziej przyjazne środowisku, stosując do tych celów materiały nadające się do powtórnego wykorzystania, charakteryzujące sięmałą toksycznością zarówno w przypadku samych produktów jak i opakowań.Firma D-Link zaleca, aby Państwo zawsze prawidłowo wyłączali z użytku swoje produkty D-Link, gdy nie są one wykorzystywane. Postępując wten sposób pozwalają Państwo oszczędzać energię i zmniejszać emisje CO2.Aby dowiedzieć się więcej na temat produktów i opakowań mających wpływ na środowisko prosimy zapoznać się ze stroną Internetową www.dlinkgreen. com.ČESKY CZTentosymbolnavýrobkunebojehoobaluznamená, žepodlemístněplatnýchpředpisůsevýrobeknesmívyhazovatdokomunálníhoodpadu, ale odeslat k recyklaci. Až výrobek doslouží, odneste jej prosím na sběrné místo určené místními úřady k tomuto účelu.Některá sběrná místa přijímají výrobky zdarma. Recyklací výrobku i obalu pomáháte chránit životní prostředí i lidské zdraví.D-Link a životní prostředíVe společnosti D-Link jsme si vědomi vlivu našich provozů a výrobků na životní prostředí a snažíme se o minimalizaci těchto vlivů. Proto svévýrobky navrhujeme a vyrábíme tak, aby byly co nejekologičtější, a ve výrobcích i obalech používáme recyklovatelné a nízkotoxické materiály.Společnost D-Link doporučuje, abyste své výrobky značky D-Link vypnuli nebo vytáhli ze zásuvky vždy, když je nepoužíváte. Pomůžete tak šetřitenergii a snížit emise CO2.Více informací o našich ekologických výrobcích a obalech najdete na adrese www. dlinkgreen. com.
COVR-1102 to najnowsza odsłona systemów typu Mesh marki D-Link. Zestaw złożony jest z dwóch jednostek o oznaczeniu COVR-1100. Według zapewnień producenta są one w stanie pokryć siecią radiową teren o wielkości 325 m2. Dokupienie drugiego zestawu zwiększy obszar do 607 m2. Producent w drugim kwartale 2020 r. ma zaoferować zestaw COVR-1103, złożony z trzech jednostek (464 m2).
Pełna specyfikacja urządzenia została przedstawiona w tabeli poniżej.
| D-Link COVR-1102 – dane techniczne |
|---|
| SoC | Realtek RTL8197FS, 1 GHz, SingleCoreprocesor pomocniczy: Realtek RTL8812BRH − sieć 5 GHzRAM128 MBFlash16 MBPorty (tylko router)1 port LAN 10/100/1000 Mb/s1 port WAN 10/100/1000 Mb/sUSBbrakPrzyciskireset, powerAntena2 wewnętrzne anteny, 2x2:2Zasilanie12 V / 1 AWymiary (S × G × W)92 mm x 92 mm x 92 mmWaga197 gStandardy bezprzewodoweIEEE 802. 11b/g/n 2, 4 GHz (2x2:2)IEEE 802. 11ac/n/a 5 GHz (2x2:2)Prędkość transmisji2, 4 GHz – do 300 Mb/s5 GHz – do 867 Mb/sSieci bezprzewodowe300 Mb/s w paśmie 2, 4 GHz oraz 867 Mb/s w paśmie 5 GHzfunkcja sieci dla gości (dla każdego z pasm)Technika kształtowania wiązkitakMU-MIMOFunkcja Quality of ServiceSieć WANdynamiczne IP, statyczne IP, PPPoE, PPTP, L2TP, DS-LiteZarządzanieaplikacja Android/IOSpanel WWWDHCPserwer, klientPrzekierowanie portówserwery wirtualne, Port Triggering, DMZ, UPnPDynamiczny DNSDynDNS, ustawienia ręczneVPNProtokołyIPv4 oraz IPv6Firewallzapora sieciowa SPI, ALGTryb pracybrak możliwości ustaleniaPozostałe funkcjeWPA3elementy zestawu można łączyć ze sobą za pomocą przewoduAmazon Alexa oraz asystent GoogleZawartość opakowania2 x D-Link COVR-1100kabel RJ-452 zasilaczeinstrukcja Szybki startCenaok. 400 zł
D-Link COVR-1102: w szczegółach
Każda jednostka została wyposażona w dwa porty sieciowe standardu Gigabit Ethernet (WAN+LAN). Obecność interfejsów przewodowych pozwala na łączenie kostek ze sobą przy pomocy tradycyjnego przewodu sieciowego. Złącze zasilania (12V / 1 A) wraz z przyciskiem umieszczono obok gniazd sieciowych. Wymiary urządzenia (S × G × W) to 92 mm x 92 mm x 92 mm zaś waży niespełna 200 g.
Na wierzchu, w centrum każdej jednostki, odnajdziemy małą diodę LED informującą o stanie pracy urządzenia. Jeśli komuś przeszkadza jej blask, producent pozwala ją wyłączyć. Stosowne ustawienie odnajdziemy w aplikacji mobilnej. Wycięte na obwodzie otwory (również na spodzie) wymuszają obieg powietrza, co wpływa pozytywnie na chłodzenie nagrzewających się układów.
Na spodzie umieszczono tabliczkę znamionową, na której zapisano informacje potrzebne do skonfigurowania zestawu oraz przycisk reset.
Rozgłaszana sieć bezprzewodowa obejmuje dwa pasma, a maksymalna prędkość połączeń to 300 Mb/s i 867 Mb/s ─ kolejno dla częstotliwości: 2, 4 GHz oraz 5 GHz (standard AC1200). Użyta konfiguracja MIMO to 2x2:2. Urządzenie wspiera mechanizm MU-MIMO oraz kształtowanie wiązki.
Dostęp do wnętrza urządzenia bronią dwie śrubki ukryte pod tabliczką znamionową.
Płytkę PCB z obu stron okala radiator, odkręcenie kolejnych czterech śrubek pozwoli na jego demontaż.
Dwie anteny z płytką zostały połączone za pomocą złączy U. FL.
Pomiędzy radiatorem a płytką umieszczono szereg termopadów, które dbają o skuteczne przekazywanie ciepła powstałego wskutek pracy urządzenia do metalowej płyty rozpraszającej energię cieplną.
Za pracę jednostek odpowiada WiSOC Realtek RTL8197FS. Jest to układ o taktowaniu 1 GHz, który zarządza również połączeniami realizowanymi w ramach częstotliwości 2, 4 GHz. Drugi układ Realtek RTL8812BRH odpowiada za połączenia w paśmie 5 GHz. Oba zostały umieszczone w metalowych osłonach.
Duet tych dwóch układów nie jest nam obcy, identyczne chipy użyto w modelu Tenda MW6, a także we wzmacniaczu Asus RP-AC55.
Pracą układów przewodowych zarządza układ Realtek RTL8363NB.
D-Link swój nowy produkt reklamuje jako pierwszy na świecie zestaw, który otrzymał certyfikat Wi-Fi EasyMesh. Urządzenia danego producenta tworzą własny, zamknięty ekosystem niedostępny dla innych. Standard EasyMesh chce znieść te ograniczenie i pozwolić na zbudowanie bezprzewodowej sieci kratowej opartej o urządzenia różnych marek. Niestety jeszcze nie możemy odpowiedzieć na pytanie: czy cel udało się osiągnąć? Jak zaznaczyliśmy na wstępie COVR-1102 jest pierwszym tego typu produktem, czekamy więc na kolejne.
Sprawdziliśmy za to coś innego. Podjęliśmy się zadania utworzenia sieci Mesh w oparciu o testowany na łamach portalu router D-Link DIR-1960 (aktualna cena urządzenia) - dla niewtajemniczonych, router posiada funkcję tworzenia i zarządzania tego typu sieciami w połączeniu np. z repeaterem DAP-1620. Niestety wszystkie próby powiązania ze sobą routera i jednostek COVR zakończyły się fiaskiem. Szkoda, bo wydajny router wyposażony w port USB 3. 0, funkcję ochrony sieci, VPN, QoS działający we współpracy z systemem COVR dałby posiadaczowi wymierne korzyści.
D-Link COVR-1102 - oprogramowanie
Wygląd i układ dostępnych opcji oraz ich przeznaczenie nie zmieniło się od czasu recenzji zestawu D-Link COVR-C1203 oraz routerów D-Link DIR-1960 (aktualna cena w sklepie x-kom) i D-Link DIR-842 (sprawdź cenę) dlatego też odsyłamy do recenzji tych urządzeń. Wskażemy tylko różnicę.
Zestaw można konfigurować dwojako - za pomocą dedykowanej aplikacji mobilnej D-Link Wi-Fi jak i po zalogowaniu się do panelu urządzenia.
Struktura menu panelu przedstawia się następująco:
To, co wyróżnia D-Linka COVR-1102 od wcześniej przetestowanych zestawów, to wsparcie dla standardu WPA3.
Struktura opcji dostępnych w aplikacji mobilnej została przedstawiona na grafice poniżej.
W teście poświęconemu zestawowi D-Link COVR-C1203 pokazaliśmy jak skonfigurować zestaw za pomocą opcji dostępnych w panelu zarządzania, dziś to samo zadanie wykonamy przy użyciu aplikacji mobilnej.
Rozpoczynamy od zaakceptowania warunków licencji i włączenia lokalizacji.
Aby rozpocząć proces konfiguracji klikamy na ikonę plusa.
Po nadaniu uprawnień do robienia zdjęć i nagrywania filmów skanujemy kod QR umieszczony na spodzie urządzenia.
Opcjonalnie po wybraniu przycisku Kontynuj bez skanowania urządzenie wybierzemy z listy.
Na następnym ekranie wybieramy przycisk Skonfiguruj nową sieć.
Wykonujemy polecenia kreatora i podłączamy jednostkę COVR do modemu/routera i włączamy zasilanie. Drugie urządzenie odkładamy na bok, jeszcze go nie podłączamy.
Uzbrajamy się w cierpliwość i czekamy, aż dioda zacznie migać na pomarańczowo. Wybieramy Dalej.
Połączenie jednostki z siecią internet jest obowiązkowe - brak połączenia z siecią uniemożliwi dalszą konfigurację.
Do weryfikacji urządzenia potrzebne jest hasło, które odnajdziemy na tabliczce znamionowej bądź na karcie szybkiej instalacji. Jeśli hasło nie zostało podane (tak jest w przypadku tego zestawu) pole pozostawiamy puste i klikamy na przycisk Dalej.
Po nawiązaniu połączenia z urządzeniem określamy nazwę rozgłaszanej sieci bezprzewodowej oraz hasło (możemy pozostawić ustawienia domyślne). W kroku następnym ustalamy hasło chroniące dostęp do panelu urządzenia.
Dwa ostatnie ekrany to konfiguracja uaktualnienia oprogramowania układowego oraz podsumowanie ustawień.
Po wybraniu Zapisz nastąpi zapisanie wprowadzonych ustawień i ponowne uruchomienie urządzenia.
Aby móc sterować urządzeniem za pomocą komend głosowych (Amazon Alexa bądź Asystent Google) niezbędna jest rejestracja urządzenia. Do tego celu możemy użyć konta Facebook bądź Google lub wykonać ją bezpośrednio w usłudze producenta (po podaniu adresu e-mail).
Przechodzimy do konfiguracji drugiej jednostki (jeśli mamy ich więcej, konfigurację możemy przeprowadzić wspólnie).
Urządzenia rozstawiamy i podłączamy do prądu. Proces kontynuujemy gdy dioda zacznie migać na pomarańczowo.
Po wybraniu Dalej nastąpi ich wzajemna synchronizacja.
Całość procesu powinna zakończyć się sukcesem – diody LED powinny świecić kolorem białym.
Prawidłowość przeprowadzonej konfiguracji dodatkowo zweryfikujemy w głównym oknie aplikacji
lub po zalogowaniu się do panelu zarządzania.
Nową opcją niedostępną podczas testów poprzednika jest Ochrona rodzicielska. Utworzenie profilu kontroli rodzicielskiej pozwoli na zarządzanie podłączonymi urządzeniami. Po wybraniu przycisku Dodaj profil określamy jego nazwę.
Krok kolejny to ustalenie ram czasowych dostępu do sieci i wskazanie urządzenia, do których ograniczenie będzie miało zastosowanie.
Po zatwierdzeniu ustawień zaczną one obowiązywać. Oprogramowanie pozwala utworzyć maksymalnie 10 profili.
D-Link COVR-1102 - zasięg i moc rozgłaszanych sieci
Procedura testowa wyglądała podobnie jak w przypadku wcześniejszego testu systemów Mesh - Wi-Fi Mesh dla każdego czy ostatnio testowanego zestawu Netgear Orbi RBK13. Wykorzystaliśmy trzy zestawy plików, wszystkie o rozmiarze 1 GB: jeden duży plik, zbiór średnich o wielkości od 4 MB do 60 MB (łącznie 145 plików multimedialnych: zdjęcia, muzyka i filmy) oraz zbiór małych plików − do 4 MB (łącznie 3979). Każda próbka została przesłana trzykrotnie, a wynik pomiarów został uśredniony.
Testy obejmowały:
- pomiar mocy sygnału z wykorzystaniem dwóch kart sieciowych: karty z obsługą techniki kształtowania wiązki (Asus PCE-AC88) oraz adaptera sieciowego podłączonego do portu USB (Linksys WUSB600N). Test został przeprowadzony z 5-sekundowym odstępem, a czas całego pomiaru to 5 minut. Test objął pięć punktów pomiarowych. Przyjęta numeracja poszczególnych punktów została przedstawiona na rysunku poniżej.
Skorzystaliśmy z wielu urządzeń, ale bazę stanowiły dwa komputery, pomiędzy którymi w ramach testów przesyłaliśmy dane. Pierwsza konfiguracja to: Intel Core i7-3820, Asus P9X79, 32 GB RAM DDR3 2400 MHz, a druga to: Intel Core i3-7100, Asus Strix B250I Gaming, 16 GB RAM DDR4 2400 MHz.
W teście rozkładu mocy wykorzystaliśmy laptopa Lenovo G510, Intel Core i7-4700MQ, 16 GB DDR3, SSD 250 GB Samsung 850 Pro w połączeniu z kartą TP-Link T2UH, która pokazała, na co ją stać, w teście kart bezprzewodowych.
Wszystkie komputery działały pod kontrolą systemu Windows 10 w wersji 1909 zaś wersja firmware testowanego urządzenia to v1. 0.
Rozgłaszanie jednej nazwy sieci bezprzewodowej wraz z mechanizmem automatycznego wyboru najszybszego połączenia sprawiły, że inaczej musieliśmy podejść do kwestii doboru kart sieciowych, które wykorzystano podczas testu. Oba czynniki sprawiły, że niemożliwe było wykorzystanie jednego zestawu kart – próby wymuszenia, aby karta pracująca z maksymalną prędkością 867 Mb/s w paśmie 5 GHz nawiązała połączenie z prędkości 300 Mb/s przy wykorzystaniu częstotliwości 2, 4 GHz nie zawsze zdawały egzamin. Dlatego też w każdym z testów przesyłu plików użyliśmy innej pary kart. Modele kart, które posłużyły nam do przeprowadzenia testów, przedstawia zestawienie:
150 Mb/s, 2, 4 GHz − 150 Mb/s, 2, 4 GHz – TP-Link TL-WN722N (sprawdź cenę)300 Mb/s, 2, 4 GHz − 300 Mb/s, 2, 4 GHz – TP-Link TL-WN822N (sprawdź cenę)433 Mb/s, 5 GHz − 433 Mb/s, 5 GHz – TP-Link T2UH (sprawdź cenę)867 Mb/s, 5 GHz − 867 Mb/s, 5 GHz – Netgear A6210 (sprawdź cenę)300 Mb/s, 2, 4 GHz − 867 Mb/s, 5 GHz – TP-Link TL-WN822N (sprawdź cenę)300 Mb/s, 2, 4 GHz − 867 Mb/s, 5 GHz – Asus PCE-AC88 (sprawdź cenę)W celu weryfikacji wyników pomiarów użyliśmy również kart: Asus USB-AC68 (sprawdź cenę), TP-Link T9UH (sprawdź cenę), TP-Link Archer T9E oraz Alfa AC1900.
Zasięg i moc sygnału Wi-Fi (lokalizacja A)
Lokalizacja A1:
Lokalizacja A2:
Lokalizacja A3:
Lokalizacja A4:
Lokalizacja A5:
Wyniki średnie - karta Asus PCE-AC88
Wyniki średnie − karta Linksys WUSB600N
Wyniki średnie w porównaniu z wynikami innych systemów Mesh: kolorem żółtym zaznaczyliśmy wynik najwyższy, czerwonym – najniższy. Wynik -100 oznacza niedostępność sieci bezprzewodowej w danej lokalizacji.
Wyniki średnie
Pomiar mocy sygnału (lokalizacja B)
Rozkład mocy sygnału sieci bezprzewodowej − lokalizacja B, jedno urządzenie:
Rozkład mocy sygnału sieci bezprzewodowej − lokalizacja B, dwa urządzenia:
Przedstawione poniżej wyniki to średnia pomiarów wykonanych dla sieci Mesh zbudowanej z jednego i dwóch urządzeń. W zestawieniu dodatkowo uwzględniono zestawy Mesh zbudowane w oparciu o router i repeater.
W obu lokacjach widać wyraźną poprawę mocy rozgłaszania sieci Wi-Fi w stosunku do przetestowanego wcześniej modelu D-Link COVR-C1203. Udało się w trzech punktach pomiarowych (pasmo 2, 4 GHz) odebrać palmę pierwszeństwa liderowi tego zestawienia (model Tenda MW6). Użyta konstrukcja anten na pewno miała wpływ na osiągnięte wyniki, już nie jest to druciana siatka wpleciona w tkaninę, lecz układ antenowy naniesiony na płytkę (po lewej model D-Link COVR-C1203 po prawej COVR-1102).
D-Link COVR-1102 - testy wydajnościTest interfejsów przewodowych
W pierwszym teście przesyłu sprawdzaliśmy wydajność interfejsu WAN. Celem testu była symulacja wysyłania i pobierania danych z internetu. Dane były przesyłane pomiędzy dwiema platformami testowymi: jedna była ustawiona jako klient, druga – jako serwer. Testy przeprowadziliśmy w obie strony, a do zmierzenia prędkości użyliśmy narzędzia Iperf.
Pobieranie plików (download):
Wysyłanie plików (upload):
D-Link COVR-1102 w obu testach osiągnął bardzo wysoki wynik. W teście szybkości pobierania danych (download) osiągnął wynik 933 Mb/s, a w teście szybkości wysyłania (upload) – 930 Mb/s. Dla jednostki Mesh to bez znaczenia czy pliki pobiera czy wysyła.
Na tle pozostałych zestawów Mesh wyniki testowanego urządzenia przedstawiają się następująco.
Pobieranie plików (download):
Wysyłanie plików (upload):
W teście pobierania plików zestaw D-Link COVR-1102 miejsce trzecie, zaś w teście wysyłania plików wyprzedza dotychczasowego lidera ZyXEL Multy U.
Wysoka sprawność interfejsów przewodowych potwierdziły próby, w których użyliśmy ich do skopiowania plików pomiędzy dwoma komputerami.
Wyniki tego testu plasują D-Link COVR-1102 w czołówce. W próbach kopiowania zestawu małych plików miejsce trzecie (czas operacji: 52 s), w próbach kopiowania zestawu średnich plików miejsce drugie ex aequo z Asus Lyra Trio oraz ZyXEL Multy (czas operacji: 13 s) zaś w ostatniej próbie (jeden duży plik) ponownie miejsce drugie (czas operacji: 11 s).
Uzyskane czasy kopiowania pozwoliły na zajęcie trzeciego miejsca z średnią prędkością kopiowania plików wynoszącą 63, 85 MB/s.
Drugi test kopiowania plików został przeprowadzony przy współudziale dwóch urządzeń. Użyte komputery z routerami Mesh komunikowały się za pośrednictwem standardu Ethernet, a jednostki Mesh przesyłały dane między sobą drogą radiową.
W próbach kopiowania małego zestawu plików miejsce trzecie zaś w dwóch pozostałych zestaw musi uznać wyższość konkurencji.
D-Link COVR-1102 przesłał zestaw małych plików w 1 min 56 s, zestaw średnich plików w 29 s, a jeden duży plik – w 26 s.
Średnia kopiowania plików, Ethernet-WLAN
Średni wynik 27, 84 MB/s plasuje zestaw na trzecim miejscu od końca, tuż nad Tenda MW6. Podobne wyniki nie są zaskoczeniem – to ta sama platforma sprzętowa.
Już na sam koniec sprawdziliśmy za pomocą narzędzia iperf jak wygląda przesył danych gdy urządzenia zostaną połączone szeregowo, tak jak na schemacie poniżej.
Pobieranie plików (download):
Wysyłanie plików (upload):
Uzyskane wyniki potwierdzają wysoką sprawność interfejsów przewodowych urządzenia.
Test szybkości kopiowania plików pomiędzy komputerami (jedno urządzenie)
Poniżej znajdują się wyniki testu, w którym użyliśmy wyłącznie połączeń bezprzewodowych, a do kopiowania plików wykorzystano jedno urządzenie Mesh. Test miał za zadanie sprawdzić wydajność pojedynczej jednostki Mesh, a jego wyniki stanowią odniesienie do kolejnych, w których użyliśmy większej liczby urządzeń. Rozmieszczenie urządzeń przedstawia schemat, odległość obu komputerów od jednostki Mesh wyniosła około 4 m.
Kopiowanie plików – połączenia bezprzewodowe pasmo 2, 4 GHz
Kopiowanie plików przez połączenie 150 Mb/s 2, 4 GHz – 150 Mb/s 2, 4 GHz (jedno urządzenie):
Na skopiowanie zestawu małych plików D-Link COVR-1102 potrzebował ponad 7 minut, gorszym okazał się tylko zestaw Tenda MW5. W dwóch pozostałych próbach urządzenie poradziło sobie znacznie lepiej, plasując się bliżej środka stawki.
Zdradzić możemy, że jest to reguła - urządzenie w testach, w których użyto małego zestawu plików wypada najsłabiej. Znacznie lepsze osiąga wyniki w testach, w których kopiowany był jeden duży plik i zestaw średnich plików.
Kopiowanie plików przez połączenie 300 Mb/s 2, 4 GHz – 300 Mb/s 2, 4 GHz (jedno urządzenie):
W próbie kopiowania zestawu małych plików z wynikiem 3, 04 MB/s zestaw plasuje się u dołu rankingu (czas kopiowania: 5 min 37 s). W próbie, w której użyto zestawu średnich plików w środku stawki (czas kopiowania: 2 min 23 s). W próbie kopiowania jednego dużego pliku - miejsce drugie (czas kopiowania: 1 min 59 s).
Kopiowanie plików – połączenia bezprzewodowe pasmo 5 GHz
Kopiowanie plików przez połączenie 433 Mb/s 5 GHz – 433 Mb/s 5 GHz (jedno urządzenie):
Zmiana pasma na 5 GHz zwiększa prędkość połączeń, w tym teście testowane urządzenie poradziło sobie najlepiej – w dwóch próbach (zestaw średnich plików oraz jeden duży plik) zajęło trzecią lokatę.
Czas potrzebny na wykonanie zadania wyniósł: jeden duży plik – 1 min 06 s, zestaw średnich plików – 1 min 09 s, zestaw małych – 3 min 19 s.
Kopiowanie plików przez połączenie 867 Mb/s 5 GHz – 867 Mb/s 5 GHz (jedno urządzenie):
W teście, w którym pliki zostały przesłane przez łącze o prędkości 867 Mb/s w próbie kopiowania zestawu małych plików D-Link COVR-1102 zajmuje ostatnie miejsce w dwóch pozostałych ląduje w środku stawki.
Zestaw małych plików został przesłany w 3 min 10 s, zestaw średnich plików w 52 s, a jeden duży plik – w 44 s.
Średnia kopiowania plików
Uśrednione wyniki wszystkich testów w obu pasmach dały piąte miejsce.
Kopiowanie plików – połączenia bezprzewodowe 2, 4 GHz - 5 GHz
Ostatni zestaw wykresów przedstawia scenariusz, w którym jeden z komputerów do łączności wykorzystał fale radiowe o częstotliwości 2, 4 GHz, drugi − 5 GHz.
Kopiowanie plików przez połączenie 300 Mb/s 2, 4 GHz – 867 Mb/s 5 GHz (jedno urządzenie):
Wyniki uzyskane w tym teście pokazały, że pojedyncza jednostka COVR preferuje pracę w dwóch odrębnych pasmach. W wszystkich trzech próbach urządzenie plasuje się w pierwszej trójce.
Czas potrzebny modelowi D-Link COVR-1104 na przesłanie plików wyniósł: zestaw małych plików – 3 min 20 s, zestaw średnich – 1 min 17 s, jeden duży – 57 s.
Test szybkości kopiowania plików pomiędzy komputerami (dwa urządzenia)
Przechodzimy do omówienia wyników kolejnych testów. W próbach kopiowania uczestniczyły dwa sparowane ze sobą urządzenia. Komputery połączenie nawiązywały przy użyciu fal radiowych. Rozmieszczenie jednostek Mesh i komputerów pokazuje schemat. Zachowano około 4 m odległości między komputerami a poszczególnymi elementami systemu. Przy prezentacji wyników uwzględniliśmy również zestawy zbudowane w oparciu o router i repeater pracujące w trybie Mesh.
Kopiowanie plików – połączenia bezprzewodowe pasmo 2, 4 GHz
Kopiowanie plików przez połączenie 150 Mb/s 2, 4 GHz – 150 Mb/s 2, 4 GHz (dwa urządzenia):
Ponownie rozpoczynamy od ostatniego miejsca w próbie kopiowania zestawu małych plików (czas wykonania zadania: 8 min 14 s) aby w próbach kolejnych przesunąć się w stawce wyżej – zestaw średnich plików miejsce 6 (czas wykonania zadania: 3 min 56 s), jeden duży plik miejsce 4 (czas wykonania zadania: 3 min 30 s).
Kopiowanie plików przez połączenie 300 Mb/s 2, 4 GHz – 300 Mb/s 2, 4 GHz (dwa urządzenia):
Zwiększenie prędkości połączeń w paśmie 2, 4 GHz uplasowało zestaw bliżej środka stawki. Ponownie najlepszy wynik w próbie transferu jednego dużego pliku, najwolniej w próbie kopiowania zestawu małych plików.
6 min 11 s, 2 min 52 s oraz 2 min 35 s to czasy uzyskane, kolejno dla prób kopiowania zestawu małych i średnich plików oraz jednego dużego.
Kopiowanie plików – połączenia bezprzewodowe pasmo 5 GHz
Kopiowanie plików przez połączenie 433 Mb/s 5 GHz – 433 Mb/s 5 GHz (dwa urządzenia):
W obu testach przeprowadzonych w ramach pasma 5 GHz, produkt D-Linka plasuje się na tych samych miejscach: kopiowanie zestawu małych plików – miejsce 8, kopiowanie zestawu średnich plików – miejsce 3 zaś w próbie kopiowania jednego dużego miejsce 2.
Kopiowanie plików przez połączenie 867 Mb/s 5 GHz – 867 Mb/s 5 GHz (dwa urządzenia):
Czas potrzebny na skopiowanie zestawu małych plików w próbie 867 Mb/s zmniejszył się z 4 min 47s do 4 min 19 s w analogicznej próbie, w której zestawiono połączenie o prędkości 433 Mb/s. W dwóch pozostałych próbach: zestaw średnich plików - 1 min 47 s do 59 s, jeden duży plik - 1 min 31 s do 48 s
Średnia kopiowania plików, 2 urządzenia
Testy, w których użyliśmy dwóch jednostek pokazały, że zestaw lepiej radzi sobie w paśmie 5 GHz, po uśrednieniu wyników wszystkich prób D-Link zdobywa brąz. W przypadku częstotliwości 2, 4 GHz tak samo jak w teście pojedynczego urządzenia, D-Link plasuje się o oczko wyżej niż Tenda MW6.
Dwa kolejne wykresy przedstawiają procentowy spadek prędkości pomiędzy testem, w którym użyliśmy jednego urządzenia, a próbami, w których wykorzystano dwa.
Kopiowanie plików – połączenia bezprzewodowe 2, 4 GHz - 5 GHz
Kopiowanie plików przez połączenie 300 Mb/s 2, 4 GHz – 867 Mb/s 5 GHz (dwa urządzenia):
Dobre wyniki uzyskane podczas testu pojedynczej jednostki nie przełożyły się na tandem. W tym teście (co jest zaskoczeniem) najlepszy rezultat w próbie kopiowania zestawu małych plików - miejsce III.
Test kopiowania plików pod obciążeniem
Zmierzyliśmy również prędkości przesyłania plików pod obciążeniem. Do tej pory test ten obejmował użycie sześciu dodatkowych urządzeń (dwa smartfony, dwa tablety oraz dwa laptopy), których zadaniem było wygenerowanie dodatkowego ruchu sieciowego (streaming, pobieranie plików), przy czym test obejmował zestaw złożony z trzech urządzeń.
W przypadku tego zestawu test przebiegł odmiennie – nadal zostaliśmy przy sześciu dodatkowych urządzeniach, ale każda jednostka komunikowała się z trzema. Uzyskane wyniki prędkości pokazuje tabela.
Niestety nie możemy ich zestawić z wcześniej przetestowanymi urządzeniami gdyż byłoby to nie uczciwe - w przypadku zestawów dwuzakresowych w teście udział brały trzy urządzenia a tam gdzie wygenerowane obciążenie było rozłożone na dwie jednostki użyto zestawów pracujących w trzech pasmach.
Skanowanie portów
Skanowanie portów – protokół TCP:
Skanowanie portów – protokół UDP:
Temperatura urządzenia
Dodatkowo podczas testu szybkości kopiowania plików pod obciążeniem zmierzyliśmy temperaturę obudowy – zarówno na wierzchu/przodzie, jak i na spodzie/tyle. Wykonaliśmy dwa pomiary w odstępie godziny, a po zakończeniu testu − zdjęcie kamerą termowizyjną.
Temperatura urządzeń po godzinie pracy – góra/przód obudowy:
Temperatura urządzeń po godzinie pracy – dół/tył obudowy:
Temperatura urządzeń po dwóch godzinach pracy – góra/przód obudowy:
Temperatura urządzeń po dwóch godzinach pracy – dół/tył obudowy:
Temperatura urządzeń po skończonym teście pod obciążeniem – góra/przód obudowy:
Temperatura urządzeń po skończonym teście pod obciążeniem – dół/tył obudowy:
Temperatura urządzenia po 1 godzinie pracy, obudowa góra: 28, 1°C.
Temperatura urządzenia po 1 godzinie pracy, obudowa przód: 30, 3°C.
Temperatura urządzenia po 1 godzinie pracy, obudowa spód: 32, 1°C.
Temperatura urządzenia po teście pod obciążeniem, obudowa góra: 34, 2°C.
Temperatura urządzenia po teście pod obciążeniem, obudowa przód: 32, 6°C.
Temperatura urządzenia po teście pod obciążeniem, obudowa spód: 33, 8°C.
Średnia temperatura urządzeń
Pobór energii
Zapotrzebowanie jednostki Mesh na energię zależy od liczby interfejsów, które w danym momencie prowadzą komunikację, a także od liczby aktywnych klientów sieci bezprzewodowych. Pobór energii mierzyliśmy w trybie oczekiwania − stand-by (router włączony, podłączony do internetu, brak klientów) i podczas testu pod obciążeniem.
D-Link COVR-1102 - podsumowanie
Bezpośrednim konkurentem testowanego urządzenia jest rekomendowany przez nas zestaw Tenda MW6 - D-Link COVR1102, został oparty o tę samą platformę sprzętową: użyte układy (SoC, chipy odpowiedzialne za pracę sieci 5 GHz i interfejsów przewodowych), ilość pamięci RAM oraz FLASH. Jak pokazały testy, osiągnięte wyniki w wielu obszarach pokryły się ze sobą, choć są takie, w których jedno urządzenie wykazuje przewagę nad drugim. Tenda MW6 nadal pozostaje niekwestionowanym liderem testu zasięgu i mocy rozgłaszanych sieci bezprzewodowych (choć jak pokazały, pomiary D-Link stara się dotrzymać mu kroku) zaś COVR-1102 pokazał się z bardzo dobrej strony w teście interfejsów przewodowych.
Podobieństwa pomiędzy zestawami sięgają dalej, gdyż oba oferują ten sam standard transmisji bezprzewodowej AC1200 (300 Mb/s w paśmie 2, 4 GHz i 867 Mb/s przy użyciu częstotliwości 5 GHz) oraz mechanizmy: MU-MIMO i kształtowania wiązki. Choć i na tym polu można znaleźć różnice - D-Link jest wolny w próbach kopiowania zestawu małych plików, ale nadgania w testach, w których użyto jednego dużego pliku. Tenda MW6 zaś odwrotnie. Porównując ze sobą rezultaty wszystkich testów (ich łączna ilość to 30), w których mierzony był czas kopiowania plików, wynik nie pozostawia złudzeń: zestawienie te wygrywa D-Link - 21 do 9.
Walory urządzenia już znamy, przyszedł czas, aby kilka słów powiedzieć o wadach. Z pierwszą zetknąć możemy się już na etapie podłączania jednostek - krótkie przewody zasilacza mogą przeszkodzić w jego efektywnym umiejscowieniu. Brak bliskiego sąsiedztwa gniazdka w połączeniu z wysokim meblem wymusi użycie przedłużacza.
Największą niedogodnością podczas testowania zestawu było brak jednoznacznej informacji, z którym węzłem systemu jesteśmy aktualnie podłączeni. Brakuje funkcji QoS, a ogólny odbiór psuje brak spójności w ustawieniach pomiędzy aplikacją mobilną a panelem urządzenia. Wprowadza to niepotrzebne utrudnienia w konfiguracji zestawu - część ustawień przeprowadzimy za pomocą aplikacji D-Link Wi-Fi (np. kontrola rodzicielska), zaś drugą część po zalogowaniu do panelu. Pomimo rejestracji, niemożliwy jest zdalny dostęp do urządzenia. Osoby chcące użyć jednostek jako samodzielnych AP musimy zmartwić - producent nie przewidział takiego trybu pracy swojego urządzenia.
Na rekomendację urządzenia marki Tenda MW6 bardzo mocno wpłynęła jego świetna wycena i tak samo jest z tym zestawem. Na razie jeszcze słabo dostępny w Polskich sklepach, ale jak dobrze poszukamy to możemy nabyć go za niespełna 360 zł - co oznacza, że na dzień publikacji testu w cenie jednego, trójelementowego zestawu Tenda możemy nabyć dwa, dwuelementowe COVR-1102. D-Link udowodnił, że można pokonać Tendę i jednocześnie oferować swój produkt w bardzo atrakcyjnej cenie.
Dodatkowo D-Link kusi nowymi funkcjami (na ten czas), które ciężko odnaleźć u konkurencji - wsparciem dla standardu WPA3 oraz certyfikatem EasyMesh (choć jego wpływ na atrakcyjność urządzenia na dzień dzisiejszy trudno jeszcze ocenić). Szkoda, że producent nie zdecydował się wzbogacić swój zestaw o pakiet chroniący przed cyberzagrożeniami, tak jak to zrobił wraz z debiutem nowej linii routerów.
Testowany w tym artykule i rekomendowany przez nas produkt wchodzi na razie do sprzedaży, jest na przykład dostępny w sklepie Komputronik:
Mesh WiFi COVR-1102Wszystko w jednym miejscu, szybki skrót
Poniżej znajdują się odnośniki, które pozwolą szybko przejść na stronę z opisem wszystkich przetestowanych przez nas zestawów mesh (również tych zbudowanych w oparciu o router i repeater) i sprawdzić obecne ceny:
Asus Lyra Trio [strona z opisem] [aktualna cena]Asus Blue Cave + Asus RP-AC55 [strona z opisem] [aktualna cena] [aktualna cena] D-Link COVR-1102 [strona z opisem]D-Link COVR-C1203 [aktualna cena]D-Link DIR-1960 + D-Link DAP-1620 [strona z opisem] [aktualna cena] [aktualna cena]Linksys Velop [aktualna cena] Tenda nova MW5 [aktualna cena] Tenda nova MW6 [aktualna cena] TP-Link Deco M5 [aktualna cena]Netgear Orbi RBK13 [strona z opisem] [aktualna cena] ZyXEL Multy U [aktualna cena]Do testów dostarczył: D-Link
Cena w dniu publikacji (z VAT): ok. 400 zł
Klasa urządzenia C (skala „Mercedesa” A, B, C, E, S)
Skala ocen 1-6 (6-celujący)
Zaczynamy
Wifi to już obowiązkowy element każdego mieszkania i domu. Laptopy, smartfony, tablety, Smart TV, inteligentne żarówki, smart głośniki i autonomiczne odkurzacze – wszystkie te urządzenia wymagają WLAN. Im jednak większa powierzchnia, im mury grubsze, tym pokrycie wszystkich zakamarków dobrym sygnałem WiFi jest trudniejsze. W wielu sytuacjach pojedynczy router nie ma szans, bez względu na jego moc i liczbę anten. Więcej niż jeden klasyczny router oznacza z kolei różne sieci o różnych hasłach, między którymi trzeba się przełączać. Prostym i skutecznym wyjściem z sytuacji są rozwiązania Mesh WiFi. D-link system Mesh WiFi COVR-1103 jest produktem dedykowanym dużym mieszkaniom i samodzielnym domom. Według zapewnień producenta wystarczy, aby pokryć zasięgiem aż 465 metrów kwadratowych, ma w zestawie trzy stacje bazowe i kosztuje 599 zł. Sprawdźmy, jak mesh D-linka się sprawdza w praktyce.
Główne wady i zalety D-link system Mesh WiFi COVR-1103
Zalety D-link system Mesh WiFi COVR-1103:
- Udany design
- Prostota instalacji – nie wymaga żadnej specjalistycznej wiedzy
- Aplikacja mobilna ułatwia konfigurację i ustawienie dostępnych opcji
- WiFi dla gości, harmonogram, kontrola rodzicielska
- Pozwala doprowadzić zasięg WiFi daleko od źródła internetu zasięg WiFi – pojedynczy router nie ma tutaj szans
- Atrakcyjna cena – trzy stacje bazowe w cenie 599 zł
Wady D-link system Mesh WiFi COVR-1103:
Jak oceniamy design? – ocena 5+
W pudełku otrzymujemy trzy identyczne stacje bazowe. Mają kształt niewielkich sześcianów o boku 9 cm. Z przodu znajduje się tylko logo COVR, z tyłu przycisk zasilania, dwa gniazda RJ45, jedno podające internet, drugie umożliwiające wyprowadzenie go po kablu. Jest też gniazdo zasilania. Oprócz tego w zestawie znajdują się trzy zasilacze, a każdy z nich ma kabel długości 120 cm. Pojedyncza, dwukolorowa dioda znajduje się na górze. Gdy urządzenie się restartuje miga na pomarańczowo, gdy próbuje nawiązać połączenie miga na biało, a gdy udało się połączyć z siecią świeci jednostajnie białym kolorem.
Stacje bazowe są nieduże i prezentują się bardzo elegancko. Pasują do każdego pomieszczenie i wystroju. Większym wyzwaniem może okazać się niedługi kabel zasilający, który wymusza lokalizację blisko gniazda elektrycznego.
Najlepszym podsumowaniem dla designu będzie to, że D-link COVR podobają mi się o wiele bardziej, niż większość droższych zestawów jakie dotąd widziałem na rynku. Często mają przesadnie futurystyczne kształty, niczym akcesoria dla graczy, co może i kojarzy się z najnowszą technologią, ale rzadko wygląda elegancko i jeszcze rzadziej pasuje do naszych mieszkań i domów. Tutaj D-Link znalazł złoty środek.
Konfiguracja – ocena 5-
Konfiguracja D-link COVR jest prosta. Musimy mieć w domu źródło internetu, np. router od operatora kablówki albo dowolny inny router np. 4G z kartą SIM operatora. Bierzemy jedno, dowolne urządzenie z zestawu D-link COVR, wszystko jedno które. Podłączamy do niego internet do gniazda podpisanego „internet” za pomocą kabla dołączonego w zestawie lub dowolnego innego kabla Ethernet, jeżeli mamy już instalację kabli w domu. Podłączamy także zasilanie i upewniamy się, że przycisk zasilania jest wciśnięty. W czasie, gdy stacja bazowa COVR się uruchamia możemy zainstalować aplikację D-link Wi-Fi, dostępną zarówno na Android jak i iOS. Kolejnym krokiem jest zeskanowanie kodu QR znajdującego się na spodzie dowolnego z trzech urządzeń lub specjalnej karty instalacyjnej dołączonej do zestawu. Wybieramy opcję „Skonfiguruj nową sieć”. W następnym kroku możemy zmienić nazwę sieci i jej hasło albo zostawić to, które znajduje się na naklejkach na spodzie wszystkich urządzeń. Potem wprowadzamy hasło administratora, wybieramy czy urządzenia COVR mają się automatycznie aktualizować w nocy. Na koniec możemy utworzyć konto D-link, które umożliwi zarządzanie urządzeniem za pomocą asystentów Alexa oraz Google. Na tym etapie główna stacja bazowa z podłączonym internetem działa i udostępnia internet 2, 4 oraz 5 GHz posługując się nowoczesnym zabezpieczeniem WPA3.
Podłączenie pozostałych dwóch urządzeń COVR jest o wiele prostsze. Wystarczy podłączyć do nich zasilanie i zaczekać, aż podłączą się automatycznie. Producent zaleca, aby poszczególne stacje były zwrócone stroną z logo COVR w kierunku głównej stacji bazowej z podłączonym internetem dla uzyskania najlepszego połączenia. Jeśli na wszystkich urządzeniach pali się białe, ciągłe światło, znaczy, że wszystko działa i można korzystać z systemu Mesh WiFi COVR. Jeśli któraś ze stacji bazowych mruga na biało może to oznaczać, że znajduje się zbyt daleko od głównej stacji bazowej, do której podłączony jest internet.
Oceniam, że każda osoba, również całkowicie nietechniczna, jest w stanie samodzielnie przeprowadzić instalację D-link COVR.
Proces pierwszej konfiguracji przebiegł u mnie bez przeszkód z wyjątkiem resetowania hasła do konta D-link, które założyłem wiele lat wcześniej. Link, który otrzymałem na maila do zresetowania hasła, który wygenerowałem w aplikacji mobilnej zwracał jedynie błąd. Okazało się, że wygenerowanie linku do resetowania hasła wprost ze strony D-link rozwiązało ten problem. com/gsmonline/files/testy/000935_d_link_covr_1103/screen/01_covr_scr_20201218. jpg? 1608281655"/>
Działanie w praktyce– ocena 5-
Podczas testów porównywałem D-link COVR z modemem dostarczanym przez UPC do najszybszego łącza 1 Gbps - Giga Connect Box. Do niego też podłączyłem główna stację bazową D-link COVR. Zasięg WiFi testowałem w mieszkaniu, wykonanym w technologii starego budownictwa z cegły. Przed zainstalowaniem D-link COVR w jednym z pokojów nie miałem w ogóle zasięgu WiFi, gdyż sygnał musiał pokonać szerokość całego mieszkania. Oznaczało to dwie ściany nośne – jedna o grubości 110 cm a druga 62 cm - oraz trzecią ścianę działową o standardowej grubości. Sam D-link zaleca, aby sygnał pomiędzy stacjami bazowymi nie przechodził przez więcej niż dwie ściany, nie mówiąc o wyjątkowo grubych ścianach nośnych.
Korzystając z gniazdka w przedpokoju umieściłem dodatkowy router D-link COVR pomiędzy dwiema grubymi ścianami nośnymi. A więc główna stacja bazowa podłączona kablem do internetu znalazła się w tym samym pomieszczeniu co router UPC, a druga, wzmacniająca sygnał była zaledwie 3 metry dalej, za pierwszą grubą ścianą, ale mając do pomieszczenia dotychczas bez internetu drugą ścianę nośną i fragment ściany działowej, w której znajdują się drzwi do pokoju. Samo dodanie tej jednej stacji pomiędzy ścianami nośnymi spowodowało, że w pokoju w którym zwyczajnie nie mogłem się połączyć do WiFi w ogóle na żadnym z kilku smartfonów i laptopów, na których próbowałem to robić, dzięki D-link COVR osiągnąłem wynik 76, 5 Mbps pobierania i 34, 8 Mbps wysyłania. Niewykluczone, że mógłbym ten wynik jeszcze poprawić optymalizując ustawienie poszczególnych routerów COVR.
Gdy mierzyłem prędkość WiFi bez dodatkowych przeszkód, porównując maksymalną prędkość będąc w tym samym pomieszczeniu, co główna stacja bazowa COVR oraz router UPC, na obu urządzeniach uzyskiwałem podobne wyniki, dochodzące do 490 Mbps pobierania i 39, 5 Mbps wysyłania, biorąc pod uwagę, że na kablu osiągam maksymalnie 935 Mbps pobierania i 40 Mbps wysyłania. Wnioskuję z tego, że skoro oba urządzenia – zarówno modem UPC jak i D-link COVR, nie przekraczają 500 Mbps po WiFi, to takie są ograniczenia technologii i zakłóceń otoczenia.
Trzeba jednocześnie pamiętać, że COVR oferuje po jednym wyjściu na internet po kablu w każdej ze stacji bazowych. Jeśli więc chcemy podłączyć laptop czy inne urządzenie za pomocą kabla Ethernet to możemy podłączyć po jednym do każdej stacji bazowej COVR i nic więcej. Jeśli będziemy chcieli podłączyć dwa i więcej urządzeń do jednej stacji bazowej potrzebny będzie dodatkowo switch, który podniesie cenę całego zestawu. com/gsmonline/files/testy/000935_d_link_covr_1103/screen/05_covr_scr_20201218. com/gsmonline/files/testy/000935_d_link_covr_1103/screen/06_covr_scr_20201218. jpg? 1608281655"/>
Dodatkowe opcje i ustawienia – ocena 4-
D-link COVR najwygodniej jest zarządzać za pomocą aplikacji mobilnej – tej samej, która służy do pierwszej konfiguracji. Na głównym ekranie widzimy podsumowanie ile stacji COVR znajduje się w sieci lokalnej oraz ile klientów jest podłączonych do tej sieci. Gdy dotkniemy poszczególne urządzenia możemy podejrzeć ich nazwę, adres MAC, adres IP, a także określić, czy dane urządzenie podlega ochronie rodzicielskiej czy nie.
W ustawieniach WiFi można zmienić nazwę i hasło sieci, które są wspólne zarówno dla pasma 2, 4 Ghz jak i 5 GHz. Dodatkowo można określić harmonogram, według którego sieć WiFi może być aktywna i wyłączać się – zależnie od potrzeb. W zakładce internet możemy znaleźć ustawienia IPv4 oraz VLAN. Istnieje możliwość stworzenia niezależnej sieci WiFi dla gości z osobną nazwą i hasłem. Można utworzyć profil ochrony rodzicielskiej, w której można określić godziny dostępu do internetu dla każdego urządzenia osobno. Można też przełączyć tryby pracy mostu i routera.
W zakładce zarządzanie można całkiem wyłączyć diodę LED statusu urządzenia, choć nie sądzę, aby mogła ona przeszkadzać nawet w sypialni nocą. Można też sprawdzić wersję oprogramowania poszczególnych urządzeń COVR i je zaktualizować. W moim wypadku wszystkie trzy miały wersję 1. 04.
Nie znajdziemy tutaj ustawień bardzo zaawansowanych, takich jak QoS. Uważam jednak, że COVR jest stworzony z myślą o użytkownikach domowych, którzy chcą podłączyć stacje bazowe i cieszyć się lepszym zasięgiem internetu, a nie konfigurować wszystko ręcznie. Trudno więc to odczytać jako minus, bardziej jako cechę zgodną z określonym charakterem urządzenia. com/gsmonline/files/testy/000935_d_link_covr_1103/03_covr_20201218. jpg"/>
Nasza finalna ocena
Podsumowując kwestie testów prędkości i pokrycia mieszkania zasięgiem WiFi to, o ile nie ma żadnych przeszkód to prędkości na COVR i modemie UPC są takie same. Można więc przyjąć, że COVR pomimo niewygórowanej ceny (niecałe 200 zł za jedną stację bazową, 599 zł za komplet trzech) oferuje zbliżoną maksymalną prędkość do innych urządzeń obsługujących 5GHz w standardzie AC1200. Nie ma jednak możliwości, aby pojedynczy router umieszczony w jednym punkcie mieszkania oferował takie samo pokrycie, jak trzy routery wzajemnie wzmacniające swój sygnał, pomiędzy którymi nasze domowe urządzenia przełączają się automatycznie, bez naszej ingerencji. Dzięki COVR udało mi się doprowadzić przyzwoity zasięg WiFi do pomieszczenia, w którym wcześniej z WiFi w ogóle nie mogłem korzystać i to jedynie dzięki dwóm z trzech stacji. Trzecią stację mogłem wykorzystać w okolicy balkonu. Wszystko to udało się w bardzo prostym procesie konfiguracji. Gdy odłączymy jedną ze stacji bazowych i podłączymy ją do gniazdka w innym pomieszczeniu wznawia ona swoja prace automatycznie. To po prostu działa i daje nieporównywalny z pojedynczym routerem zasięg WiFi. Gdy jednak chcemy zaawansowanych ustawień, w których będziemy ustawiali priorytet pakietów za pomocą QoS to COVR nie jest odpowiedzią na te potrzeby.
